mırıltım, ayım, güneşim
seni takip edeceğim
sonuna dek tüm günlerin
dünya bir mavi yumak
uçlarını bulacağım dişlerimle
tarçın ve yıldız tadı nefesimde
gölgen bana kuzey'i gösterirken
açılacağız varoluşun denizine
galaksinin çukurlarına tırmanıp
kumaşına tırnaklarımı geçireceğim
devrilip duran bu evrenin
ufalanmış ve yorgun tenine
dilimle dokunacağım
ağzıma dolacak tuz ve kum
her bir zerrede seni tadacağım
sen ve ben ve bu yumak dönüşene değin
sönmüş küllerden bir yığına
patimi atacağım
diğerinden bir adım uzağa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder